ซ่า...
ขอบฟ้าสวยเหลือเกินนะ...
จะมีอะไรดีไปกว่าการได้นอนเหม่อมองท้องฟ้ากว้างไร้ขอบเขตตัดกับพื้นน้ำทะเลสีครามไร้ที่สิ้นสุดแบบนี้
โดยเฉพาะในวันที่หาดทรายอาบแดดสว่างจนเปล่งประกายสีขาวสดใส บางทีการได้มาพักตากอากาศในโรงแรมหรูระดับหกดาวที่มีชื่อเสียงระดับโลกแบบนี้ฟรีๆ
อาจจะเป็นเรื่องโชคดีที่สุดในชีวิตของฉันก็ได้ และจะว่าไปอาจเป็นโชคครั้งแรกและครั้งสุดท้าย...
ว่าแต่อยากรู้ไหมว่านักศึกษาจบใหม่ที่ยังไม่มีรายได้อย่างฉันหลงมาอยู่ที่ชายหาดส่วนตัวของโรงแรมสุดหรูแห่งนี้ได้อย่างไร
ต้องขอขอบคุณแอนเพื่อนสนิทของฉันที่กินชาเขียวไปเกือบพันขวด หรือบางทีอาจจะหมื่นขวดก็ได้
และฉันก็ขอบคุณพระเจ้าที่เธอไม่เป็นอะไรไป แต่ความทุ่มเททำให้เธอคว้ารางวัลที่หนึ่งของการจับฉลากมาครอง
และได้มาพักฟรีในโรงแรมแวนครอฟสุดหรูแห่งนี้ที่ราคาคืนละเกือบเหยียบแสนสมกับที่ตั้งใจ
หากแต่เพราะห้องพักนี้เป็นห้องพักคู่ ผู้หญิงขี้เหงาอย่างเธอก็เลยต้องชวนเพื่อนสนิทอย่างฉันมาหารความโชคดีกับเธอด้วยอีกคน
แล้วเรื่องราวอันแสนแปลกประหลาดและเหลือเชื่อของฉันก็เริ่มขึ้นที่นี่...
“อัยย์” แอนสะกิดฉันขณะที่เราสองคนกำลังนั่งๆ
นอนๆ ละเลียดสมูทตี้มิ้นท์สีฟ้าอะความารีนสูตรพิเศษของโรงแรมอยู่ริมสระน้ำ เสียงของเธอฟังดูตื่นเต้นกว่าทุกครั้ง
“เธอเห็นเหมือนที่ฉันเห็นไหม? ”
“เห็นอะไร? ”
แอนมองไปช้างหน้า ดวงตาเปิดกว้างและเป็นประกาย
และเมื่อฉันมองไป...
นึกไว้ไม่มีผิดเลย แอนเอาอีกแล้ว
ทำไมนะฉันถึงไม่เคยมองเธอผิดสักครั้ง เธอกำลังมองผู้ชายอยู่จริงๆ เสียด้วย
และฉันออกจะทึ่งที่เธอสายตายาวขนาดโฟกัสได้ทั้งที่เขาอยู่ไกลถึงอีกฟากของสระ แต่เขาไม่ใช่ผู้ชายหล่อเหลาธรรมดาเลย
และที่จริง...
...ไม่น่าเป็นไปได้ด้วยซ้ำไป...
วินาทีนี้แอนไม่ต่างจากคนอื่นๆ
ทั้งในและรายรอบสระที่จ้องมองตาไม่กระพริบไปยังจุดเดียวกัน
นิ่งงันราวกับปะทะแสงจ้าที่สาดส่องเข้ามา และที่จุดโฟกัสของสายตาของทุกคนนั้นเองก็ปรากฏร่างของผู้ชายคนหนึ่ง
เขามีเรือนร่างที่สูงทีเดียว...น่าจะสูงถึงร้อยเก้าสิบเซนติเมตรแน่นอน รูปร่างหน้าตาหล่อเหลาจนเรียกได้ว่าไร้ที่ติ
หนำซ้ำยังโดดเด่นสะดุดตาและดูมีสไตล์อย่างไม่ธรรมดาถึงจะอยู่ในชุดเสื้อยืดและกางเกงขาสั้นแบบชายหาดเท่านั้น
“เห็นแล้วใช่ไหมอัยย์”
แอนกระทุ้งฉันซ้ำ
“เห็นแล้วจะทำไม? ” ฉันย้อนถามเสียงเรียบเรื่อยอย่างไม่ใส่ใจ
จริงอยู่เขาคนนั้นที่ดึงดูดสายตาของคนทั้งสระเอาไว้เป็นผู้ชายที่หล่อเหลาเกินไป
ใบหน้าคมคายและน่าหลงใหลไร้ที่ติ จมูกโด่งสวยขนาบข้างด้วยคิ้วและดวงตาคมเข้มยากจะละสายตาไปได้
ทุกองค์ประกอบที่งดงามเกินไปบนใบหน้าของเขาเข้ากันอย่างลงตัวกับเส้นผมสีดำสนิทราวกับเส้นไหม
ไม่มีใครในโลกจะดูดี เจิดจ้าและเปล่งประกายได้มากไปกว่านี้อีกแล้ว และฉันไม่ได้พูดเกินความจริงแต่อย่างใด
“ใครกันน่ะ!? “ คนรอบสระถามกัน
“ไม่เอาน่า เธอต้องรู้จักเขาสิ”
“เขาอาจจะเป็นคนคนนั้น
แต่จะใช่หรือเปล่านะ...? ”
คนทั้งสระฮือฮาไม่หยุดกับการปรากฏตัวของเขา
แอนก็ไม่ต่างกันที่วินาทีนี้ตกตะลึงและเคลิบเคลิ้มราวกับล่องลอยอยู่ในความฝัน
“ใครก็ไม่รู้ ทำไมถึงได้หล่อขนาดนี้นะ...”
แอนถามเหมือนอยู่ในภวังค์
“เขาคืออเล็กซ์ ภาคินัย
แวนครอฟนายแบบอินเตอร์ลูกครึ่งไทย- อังกฤษที่โด่งดังที่สุดในโลกตอนนี้”
ฉันตอบแอนด้วยน้ำเสียงเฉยชา “ปีที่แล้วถูกจัดให้เป็นหนึ่งในสุดยอดนายแบบสิบคนแรกของโลก
ทายาทมหาเศรษฐีเจ้าของธุรกิจเครือโรงแรมหกดาวแวนครอฟมูลค่าหลายพันล้าน และเป็นลูกชายเจ้าของโรงแรมที่เราพักอยู่นี่อย่างไรล่ะ”
“ว่าอะไรนะ!?” แอนกรีดร้อง “สุดยอดนายแบบ!? ลูกเจ้าของโรงแรมพันล้าน!? ”
ไม่แปลกเลยที่เธอกระโดดตะครุบคอฉันเพื่อเค้นให้ตอบคำถาม
“อัยย์ เธอรู้จักเขาด้วยเหรอ!? ”
เขย่าไปเถอะ
อย่างไรเสียฉันก็ตอบแอนด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยปนเหนื่อยหน่ายเหมือนเดิม “เฮ้อ...มีแต่เธอเท่านั้นแหละที่ไม่รู้จักเขา
คนทั้งโลกเห็นเขาในแมกกาซีนแฟชั่นทั้งนั้นแหละ”
“แต่...ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ...?
“ แอนปล่อยมือจากฉันและหันไปเหม่อมองอเล็กซ์ต่อด้วยสายตาเคลิบเคลิ้มอีกครั้ง
“เขาช่างดูน่าหลงใหล...”
“ฉันได้ยินมาว่าอเล็กซ์เป็นผู้ชายอันตราย
ทั้งหยิ่งและเย็นชาไม่มีใครเกิน
ในวงการเขาได้ชื่อว่าเป็นนายแบบที่ไม่เคยรักผู้หญิงคนไหน” ฉันตอบก่อนจะจิบสมูทตี้สีฟ้าเยือกเย็นต่อ
ดีใจที่แอนปล่อยมือที่เค้นคอฉันอยู่เสียได้
ขอบอกเลยว่าสมูทตี้ของโรงแรมหกดาวแก้วนี้น่าสนใจว่าสุดยอดนายแบบลูกเจ้าของโรงแรมเป็นไหนๆ
“อา...ฟังดูลึกลับดีนะ
ฉันชักจะเริ่มสนใจ...”
“อย่าแม้แต่จะคิด” ฉันขัดแอน
“อย่างที่บอก อเล็กซ์ไม่เคยจริงจังกับใคร ฉันว่าผู้หญิงทุกคนที่ไปหลงชอบเขาเป็นผู้หญิงที่โชคร้าย
ไม่เข้าใจจริงๆ ทั้งที่รู้ว่าเย็นชาแล้วทำไมพวกผู้หญิงยังคลั่งเขาอยู่ได้
“ก็เขาหล่อ โอย
ฉันรู้สึกเหมือนจะเป็นลม...”
“เงียบไปเลยนะแอน” ฉันปราม
“เธอไม่คิดบ้างเหรอว่าการกรี๊ดดาราจะทำให้พวกนั้นเย่อหยิ่งแล้วก็เอาแต่ใจขึ้นอีก
คนที่คอยเรียกร้องความสนใจจากคนอื่นน่ะน่าเบื่อจะตายไป"
“ไง อเล็กซ์ ดื่มอะไรอยู่เหรอ? ”
เสียงหวานใสราวกับแก้วจากฟากตรงข้ามของสระทำให้ฉันและแอนหันไปมอง
แล้วเราสองคนก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาใกล้อเล็กซ์ เธอสวยเหลือเกิน
ไม่เกินเลยที่ฉันจะลงความเห็นว่าเธอเป็นผู้หญิงสวยที่สุดคนหนึ่งที่ฉันเคยเห็น และหากจะบอกว่าเธอสวยเหมือนนางฟ้าคนอื่นก็ไม่มีทางหาว่าฉันพูดเกินเลย
“วอดก้างั้นเหรอ...? “ ริมฝีปากงดงามที่หยักยิ้มมั่นใจและอ่อนหวานเอ่ยถาม
และรอยยิ้มนั้นก็วางอยู่ในกรอบหน้าที่งดงามน่าหลงใหล เธอสวยจัด น่าทึ่ง และสะดุดตาทุกคนได้ตั้งแต่แวบแรกที่เห็นเลยทีเดียว
“ขอฉันดื่มด้วยได้ไหม...? “
เธอเอ่ยถามอีก ร่างบางที่เดินเข้าไปจนเกือบจะชิดร่างสูงของอเล็กซ์นั้นไร้ที่ติด้วยเส้นผมสีน้ำตาลอ่อนสวยโดดเด่นและผิวสีขาวราวกับหิมะ
สมแล้วที่เป็นนางแบบระดับโลก
“ใครน่ะ? ”
แอนถามหลังจากอ้าปากค้างอยู่นาน “หวังว่า...เธอคงไม่ใช่แฟนของเขาหรอกนะ”
“เสียใจด้วยนะ เธออกหักแล้วล่ะ”
ฉันบอกแอนด้วยน้ำเสียงแกมรำคาญ ความคลั่งไคล้คนหน้าตาดีของแอนทำให้ฉันเบื่อแทบตาย
“เธอคนนั้นเป็นลูกครึ่งเหมือนกันกับอเล็กซ์ แต่ในขณะที่อเล็กซ์เป็นลูกครึ่งไทย-อังกฤษ เธอคนนี้เป็นครึ่งไทยครึ่งอเมริกัน”
“ทำไมเธอถึงรู้จักผู้หญิงคนนั้นล่ะอัยย์!? ”
แอนตะครุบตัวฉันแล้วเค้นคอถามอีกรอบ
“โอ๊ย หายใจไม่ออก
ปล่อยก่อนได้ไหม...” ฉันยังหอบหายใจเมื่อแอนปล่อยมือ
ขณะเดียวกันกับที่เสียงทุ้มของอเล็กซ์ดังขึ้นอีกเป็นภาษาอังกฤษอย่างห้ามปราม
“เครื่องดื่มแบบนี้แรงเกินไปสำหรับผู้หญิงอย่างเธอนะเลอาห์”
“เลอาห์งั้นเหรอ...? “
แอนทวนชื่อที่งดงามของผู้หญิงคนนั้น
“เลอาห์เป็นนางแบบใหม่ที่เพิ่งเข้าวงการไม่นานก็ดังเป็นพลุแตก”
ฉันไขข้อข้องใจให้แอน “ฉันเคยเห็นเลอาห์เป็นประจำในหน้าแมกกาซีนแฟชั่นระดับโลก เธอเป็นหนึ่งในผู้หญิงที่มีข่าวกับอเล็กซ์บ่อยครั้ง
ปาปารัซซี่มักจะถ่ายรูปเลอาห์กับอเล็กซ์ได้คู่กัน และรูปพวกนั้นก็กระจายว่อนไปทั่วโลกไซเบอร์อย่างบ้าคลั่งด้วย”
แล้วในขณะที่คนเกือบทั้งสระกำลังทึ่งกับความโดดเด่นไร้ที่ติของทั้งคู่เลอาห์ก็คว้าขวดวอดก้ารัสเซียไปจากมือของอเล็กซ์ ก่อนจะกระดกขวดแวววาวขึ้นเหนือริมฝีปากและดื่มจนหมด
ไม่ยี่หระต่อน้ำเสียงเยือกเย็น
ของอเล็กซ์ที่เอ่ยปราม “เธอไม่ควรจะทำอะไรแบบนั้น”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า” เลอาห์ขยิบตาให้เขาแล้วยิ้มซุกซน
“ถ้าฉันน็อคนายหามฉันกลับด้วยก็แล้วกัน”
พูดจบเลอาห์ก็ทำให้สายตาแทบจะทุกคู่กระเด็นตกลงมาอยู่แทบเท้าเมื่อเธอเขยิบตัวเข้าไปชิดร่างสูงของอเล็กซ์
เลื้อยมือซุกซนขึ้นไปที่ท้ายทอยของร่างที่สูงกว่า ก่อนจะแทรกเรียวนิ้วเข้าไปในกลุ่มผมสีดำสนิทของเขาเพื่อโน้มใบหน้าคมคายนั้นลงมา
จากนั้นเธอก็เขย่งเท้าขึ้นไปหอมแก้มเขา หนึ่งที
เงียบ...โลกเหมือนหยุดนิ่ง ดวงตาทุกคู่ในสระแทบจะถลนออกมาด้วยความตกตะลึง
แต่เรื่องไม่ได้จบอยู่แค่นี้ ฤทธิ์วอดก้ารัสเซียดูจะทำให้
เลอาห์มึนจริงหรือแกล้งก็ไม่รู้เหมือนกัน
แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้อเล็กซ์ต้องประคองร่างที่เซจนเกือบล้มของเธอเอาไว้
“วี้ดวิ้ว!” รอบสระเป่าปากกันใหญ่ พูดง่ายๆ
ก็คือพวกเขาสองคนกำลังแสดงฉากรักหวานซึ้งกันในที่สาธารณะแบบไม่เกรงใจใคร
แอนอ้าปากค้างและกลายเป็นก้อนหินไปแล้ว เธอคงไม่เคยเห็นคู่รักที่ดูดีและร้อนแรงขนาดนี้มาก่อน
ก็แน่ล่ะ คนธรรมดาอย่างฉันกับแอนจะมีโอกาสเห็นนายแบบทายาทธุรกิจร้อยล้านกับแฟนสาวของเขาในระยะใกล้แบบนี้ได้อย่างไรถ้าไม่ใช่เพราะโชคดีจับรางวัลได้
“อ๊าย...เขินแทน...”
แอนกรีดร้องเหมือนเสียสติไป
ดูเหมือนอเล็กซ์กับเลอาห์จะคุ้นชินกับการถูกมองอย่างคลั่งไคล้แบบนี้ดี
และที่จริงพวกเขาคงสะใจที่ทำให้คนธรรมดาตื่นเต้นได้ พวกเขาต้องโด่งดัง
ต้องตกเป็นข่าว และต้องทำให้คนกรีดร้องจนเสียสติถึงจะพอใจ แต่มีใครเห็นแล้วรำคาญเหมือนฉันบ้างไหม?
“แต่ก็น่าแปลกที่สองคนนั้นมาอยู่ในโรงแรมเดียวกับเราแทนที่จะไปเดินแบบในยุโรปหรืออเมริกา”
ฉันเอนหลังลงกับเตียงริมสระและเลิกสนใจภาพนั้น “บางทีอาจเพราะช่วงนี้ไม่ตรงกับแฟชั่นวีคของประเทศไหนเลยก็ได้”
“ดีใจจังที่จะได้อยู่โรงแรมเดียวกับซุปเปอร์โมเดลแบบนี้
โชคดีที่สุดเลย อ๊าย! ” แอนกรีดร้องอีกแล้ว
เสียงดังแสบแก้วหูจนฉันอยากจะมัดปากเธอ ทำไมคนเราจะต้องคลั่งดาราหรือนายแบบขนาดนี้ด้วย
ในเมื่อยิ่งกรี๊ดพวกเขาก็ยิ่งเย่อหยิ่งและหลงตัวเองมากขึ้นอีกไม่ใช่หรือไง
“โชคดีหรือโชคร้ายก็ไม่รู้” ฉันเบ้ปาก ยิ่งแอนชอบพวกเขามากเท่าไหร่ฉันก็ยิ่งรำคาญพวกเขามากขึ้น
ทำอย่างไรนะโรงแรมนี้ถึงจะกลับกลายเป็นโลกที่แสนสงบไร้เสียงเอะอะเหมือนเดิมได้
“โชว์สวีทไม่เกรงใจสายตาคนอื่นเลย
นี่มันที่สาธารณะชัดๆ ดังแล้วจะทำไม? ” ฉันบ่น
“ไม่เอาน่าอัยย์ ไปว่าพวกเขาทำไม
น่ารักจะตาย...”
อยู่ๆ ฉันก็ต้องแปลกใจที่ปลายสายตาของฉันสัมผัสได้ถึงรังสีเย็นยะเยือกที่น่าแปลกประหลาด
และเมื่อมองไปทางทิศนั้นก็เห็นว่าไกลออกไปคนที่ฉันพูดพาดพิงกำลังกราดสายตาจ้องมองฉัน
ฉันพูดดังไปเหรอ? ถึงจะอยู่ขอบสระคนละด้านฉันก็เห็นชัดว่าดวงตาโดดเด่นสีดำสนิทนั้นฉายแววดุดันและขุ่นเคือง
ไม่หรอก เขาไม่ได้ยินฉัน เราอยู่ห่างกันขนาดนั้น...
บางทีอาจแค่เพราะสายตาเหยียดหยามของฉันที่มองเขาเมื่อครู่ก่อนหน้านี้ก็ได้
คงเพราะฉันเป็นคนเดียวในสระที่ไม่ได้มองเขาอย่างชื่นชม
นายแบบย่างเขาคงผิดหวังมากเลยใช่ไหม? ขอโทษนะที่ฉันมักจะรำคาญดารา
แต่คนดังระดับโลกอย่างเขาจะต้องใส่ใจทำไม?
เพราะอย่างนั้นฉันถึงไม่ได้หลบสายตาของนายแบบหลงตัวเองคนนั้นเลย
ฉันจ้องกลับด้วยแววตานิ่งแข็งไม่กลัวเกรง
เขาจะได้รู้ว่าไม่ใช่คนดังจะเรียกร้องความสนใจจากทุกคนได้ อีกอย่างฉันจะต้องแคร์ทำไมว่าเขาจะเกลียดฉันไหม
ฉันก็แค่คนธรรมดาที่ไม่สำคัญอะไร
อีกอย่างเราไม่รู้จักกัน แล้วเมื่อเลอาห์ที่โซเซเพราะวอดก้าชวนให้เขาต้องประคองเธอเดินออกไปจากตรงนั้น...ไม่รู้เหมือนกันว่าจะไปดูแลกันถึงไหน
ฉันก็มั่นใจมากว่าเราก็คงไม่ได้เจอกันอีกแล้ว
จริงไหม...?
 |
| Sweet Maple Rhapsody (Original) |
| Daydream |
| www.mebmarket.com |
| ยินดีต้อนรับสู่นิยายรักโรแมนติกท่ามกลางหิมะที่โปรยปราย จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อนักเรียนหญิงคนเดียวในวิทยาลัยถูกเชิญเข้าแก๊งชายสุดเพอร์เฟคท์ พบกับความรักหลากสไตล์ที่บางครั้งเส้นขีดคั่นระหว่างความรักแบบเพื่อนและแบบคนรักกลับกลายเป็นเส้นบางๆ ขอฝากนิยายสไตล์แนวทดลองกึ่งๆ ฮาเร็มชายเล่มนี้ไว้ในหัวใจของรีดเดอร์ด้วยนะคะ ^^เพื่อน...ความสนิท...ความรัก...ความผูกพัน... มิตรภาพหลอมรวมพวกเราไว้ด้วยกัน พวกนายเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน พวกนายทุกคนดีเยี่ยม เท่ น่ารัก ใจดี และสมบูรณ์แบบไปทุกอย่าง พวกเราสนิทกันมากจนบางครั้งเส้นที่ขีดคั่นระหว่างความรักแบบเพื่อนและความรักแบบคนรักก็กลับกลายเป็นแค่เส้นบางๆแต่ฉันอยากจะรู้ว่าความรักคืออะไร และที่จริงแล้วฉันรักใคร ที่สำคัญมันเป็นสิ่งที่ฉันจะต้องตอบด้วยตัวเอง...ด้วยหัวใจของตัวเอง ในขณะที่ใบเมเปิ้ลเปลี่ยนสีจากเขียวกลายเป็นแดง ร่วงหล่น ถูกกลบฝังในหิมะเพื่อหลับใหล และผลิเกิดใหม่หลังจากหิมะละลายสุดท้ายแล้วจะเป็นใครที่อยู่ร้องเพลงราพโซดี้แห่งความรักกับฉัน จับมือฉัน กอดฉัน และร้องเพลงบทนั้นพร้อมกับฉันตลอดไป...แล้วมันก็เริ่มขึ้น... ริมฝีปากของนิค...งดงามและอุ่นจัด...เคลื่อนมาทาบทับริมฝีปากของฉัน...ฉันได้ยินเสียงหายใจลึกของเขา...ราวกับจะผนึกสัมผัสที่เขาได้จูบฉันไว้ให้นานแสนนาน หลายวินาทีผ่านไปเขาก็ถอนริมฝีปากออกอย่างเนิบช้าเพื่อที่จะจ้องตาฉันในระยะใกล้ขนาดปลายจมูกแตะกัน เขาไม่ได้แค่บอกรักฉันด้วยบทเพลง แต่ด้วยความเงียบและการรอคอยด้วย เวลานี้นิคกำลังอ่านและค้นลึกลงไปในหัวใจของฉัน ...ก่อนที่ริมฝีปากของเขาจะมั่นใจที่จะเคลื่อนมาสัมผัสกับริมฝีปากของฉันอีกครั้ง...และครั้งนี้อย่างแน่ใจและลังเลน้อยกว่าเดิม นิคจูบฉัน...จูบอย่างทะนุถนอมราวกับจูบของเจ้าชายที่ได้เลือกซินเดอเรลลาเป็นคนรัก ...และราวกับมันเป็นแค่การสัมผัสกันของกลีบดอกไม้...ฉันกำลังจูบกับนิกิต้างั้นเหรอ...? รู้สึกเหมือนมันเป็นแค่ความฝัน...และเสียงนุ่มแผ่วของเขาที่กำลังเอ่ยขอกับฉันก็เป็นเพียงแค่…...ความฝัน...?“ฉันชอบเธอ คบกับฉันนะ” Sweet Maple Rhapsody (Original) เล่มนี้เป็นเวอร์ชั่นที่เคยอัพจบออนไลน์ในแบบที่แฟนๆ รีดเดอร์หลายๆ ท่านได้เคยอ่านมาแล้วค่ะ เน้นความสวีทหวานและซาบซึ้งกินใจ แต่มี Maple Rhapsody อีกเวอร์ชั่นที่ยาวและเพิ่มฉากฟินสำหรับรีดเดอร์ที่ชอบอ่านแนวเข้มข้นและร้อนแรงด้วย ติดตามได้จาก Maple Rhapsody อีกเล่มนะคะ (รูปปก 3 คนค่ะ)ติดตามหรือสั่งซื้อนิยายรูปเล่มพ็อคเก็ตบุ๊คของ Daydream ได้ที่ www.facebook.com/welovefictionclub และ www.daydreamfiction.blogspot.com ขอบคุณค่ะ ^^ |
 |
|
 |
| Maple Rhapsody เพลงรักใบเมเปิ้ล |
| Daydream |
| www.mebmarket.com |
| คำเตือน!! ฉากแสดงความรักในเรื่องนี้ร้อนแรงกว่าใน Sweet Maple Rhapsody (Original) อาจทำอันตรายแก่เส้นเลือดในจมูกของท่านและทำให้เลือดกำเดาออกได้ ผู้อ่านต้องมีอายุ 15 ปีขึ้นไปเพื่อน...ความสนิท...ความรัก...ความผูกพัน... มิตรภาพหลอมรวมพวกเราไว้ด้วยกัน พวกนายเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน พวกนายทุกคนดีเยี่ยม เท่ น่ารัก ใจดี และสมบูรณ์แบบไปทุกอย่าง พวกเราสนิทกันมากจนบางครั้งเส้นที่ขีดคั่นระหว่างความรักแบบเพื่อนและความรักแบบคนรักก็กลับกลายเป็นแค่เส้นบางๆแต่ฉันอยากจะรู้ว่าความรักคืออะไร และที่จริงแล้วฉันรักใคร ที่สำคัญมันเป็นสิ่งที่ฉันจะต้องตอบด้วยตัวเอง...ด้วยหัวใจของตัวเอง ในขณะที่ใบเมเปิ้ลเปลี่ยนสีจากเขียวกลายเป็นแดง ร่วงหล่น ถูกกลบฝังในหิมะเพื่อหลับใหล และผลิเกิดใหม่หลังจากหิมะละลายสุดท้ายแล้วจะเป็นใครที่อยู่ร้องเพลงราพโซดี้แห่งความรักกับฉัน จับมือฉัน กอดฉัน และร้องเพลงบทนั้นพร้อมกับฉันตลอดไป...แล้วอยู่ๆ ขณะที่ฉันเล่นเปียโนอย่างตั้งใจนิคกลับหันไปมองทางอื่นเสียเฉยๆ เหมือนจงใจเมินฉัน แล้วหันกลับมาได้สักพักเขาก็กลับหันไปทางอื่นอีก ฉันเริ่มหดหู่ อดคิดไม่ได้ว่าเขาคงจะเริ่มรำคาญฉันขึ้นมา ในเมื่อเขาต้องทนฟังฉันเล่นเพลงเดิมเดิมซ้ำๆ ซากๆ มาไม่รู้กี่ครั้งแล้วแต่ฉันก็ไม่ได้พูดอะไรและยังเล่นต่อไปจนอยู่ๆ เขาลุกขึ้นแล้วเดินหลีกไปหยุดริมหน้าต่าง มองนิ่งออกไปทางสระน้ำที่เวลานี้เรืองแสงสวยอยู่ใต้ท้องฟ้าที่มืดสนิทราวกับชุดสีดำงดงามของเจ้าหญิงหงส์ดำโอดิล“เล่นต่อสิ” เขาบอกเมื่อฉันหยุดเล่น ทว่าสายตายังไม่ละไปจากห้วงน้ำสีฟ้าสว่างนอกหน้าต่าง ไม่แม้แต่จะหันกลับมามอง“แต่นาย...”“ฉันไม่เป็นไร” เขาขัดฉันด้วยเสียงอ่อนโยนไม่ต่างจากทุกครั้ง “ฉันทำให้นายรำคาญหรือเปล่า นายเบื่อที่จะทนฟังฉันเล่นผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าใช่ไหม? ” ฉันถามออกไป ทั้งที่คำถามนั้นเหมือนยิ่งทำให้ก้อนล่องหนหนักหน่วงที่ถ่วงคอฉันไว้หนักขึ้นไปอีก “นายคงเบื่อและอยากเลิกสอนฉัน ฉันถึงเห็นนายลุกหนี...”“วิคกี้” เขาขัดฉันอีกครั้ง “ไม่ใช่แบบนั้นเลย ฉันไม่ได้รำคาญเธอ”“ถ้าอย่างนั้น...?”“ฉันแค่กำลังห้ามตัวเองไม่ให้มองเธอหรืออยู่ใกล้เธอมากกว่านี้ ไม่อย่างนั้น...ฉันอาจจะห้ามใจตัวเองไว้ไม่ได้” แล้วเขาบอกฉันก่อนจะหันมาหาฉันเพียงเสี้ยวหน้า ดูราวกับเจ้าชายสง่างามที่ยืนอาบแสงจันทร์กำลังมองมา พร้อมกับคำพูดจากริมฝีปากงดงามที่ทำให้ฉันนิ่งชะงักราวกับถูกมือล่องหนตรึงร่างเอาไว้ “เพราะฉันอยากจูบเธอ” ยินดีต้อนรับสู่นิยายรักหวานโรแมนติกท่ามกลางเกล็ดหิมะที่โปรยปราย ขอฝากเหล่าเจ้าชายสุดเพอร์เฟคท์ในเรื่องนี้ด้วยนะคะท่านนักอ่านสามารถสั่งซื้อนิยายฉบับกระดาษของ Daydream ได้ที่ www.facebook.com/welovefictionclub หรือ www.daydreamfiction.blogspot.com นะคะ ขอบคุณมากค่ะ ^^ |
|
|
 |
| Midnight Black Spells 1 ลวงรักเจ้าหญิงต้องคำสาป |
| Daydream |
| www.mebmarket.com |
| หนึ่งพันคืนมาแล้วเขาสาปเธอให้เป็นหงส์ขาว หนึ่งพันคืนมาแล้ว เขาโอบกอดเธอด้วยมนตร์และเสียงกระซิบที่เหมือนอยู่ในความฝัน และหนึ่งพันคืนอีกเช่นกันที่เขารั้งเธอไว้เคียงข้างกายด้วยความอ่อนโยนทว่าก็เยือกเย็นและมืดดำเหมือนเวลาเที่ยงคืน เพราะเฟรเดอริคเป็นพ่อมดที่หัวใจและเลือดในร่างกายเป็นสีดำสนิท สีขาวสวยที่เขามอบให้เธอฟังดูเหมือนสัญลักษณ์ของอิสรภาพ แต่ที่จริงมันกลับเป็นคำสาปที่ทำให้เจ้าหญิงอย่างเธอตกอยู่ใต้ปีกสีดำที่สวยงามเหมือนเทวทูตจากความมืดของเขาแล้ววันหนึ่งเจ้าหญิงก็ได้พบกับซิกฟริด...เจ้าชายที่หล่อเหลาและสง่างามไร้ที่ติราวกับไม่ใช่ความจริง เขาพร้อมที่จะคลายคำสาปให้เธอ เพียงแค่เขารักและสาบานกับเธอเท่านั้นคำสาปก็จะถูกทำลาย ในที่สุดเจ้าหญิงก็ได้เลือกที่จะคลายคำสาปให้ตัวเองที่งานเต้นรำของเจ้าชาย เธอรออย่างใจจดใจจ่อให้ถึงงานเต้นรำที่จะจัดขึ้นในปราสาทแสนสวยแห่งเทพนิยาย แต่ใครจะรู้ล่ะว่า...ซิกฟริดไม่ใช่ชายคนเดียวที่รอเธออยู่ที่นั่น!สั่งซื้อนิยายฉบับกระดาษ (277 บาท) และติดตามข่าวนิยายอัพเดทได้ที่ www.facebook.com/welovefictionclub และ www.daydreamfiction.blogspot.com ขอบคุณค่ะ |
|
|
 |
| Midnight Black Spells 2 : Rose Red Spells (เล่มจบ) |
| Daydream |
| www.mebmarket.com |
| ยินดีต้อนรับสู่เล่ม 2 (เล่มจบ) ของ Midnight Black Spells ค่ะเพลงเต้นรำแห่งค่ำคืนนั้น... แชนเดอร์เลียร์หลากสีที่เปล่งประกายใต้แสงเทียนวูบไหว... สัมผัสอุ่นร้อน ดวงตาสีฟ้าราวอะความารีนสง่างาม...ราวกับครอบครองความฝันของคนทั้งโลกเอาไว้ นี่หรือเจ้าชายซิกฟริดที่ว่ากันว่ารูปงามที่สุดในเทพนิยาย…?อยากให้ทุกสิ่งเป็นแค่การหลอกลวงหากทว่าไม่อาจลืมได้สิ่งนั้นคือความรักเช่นนั้นหรือ ทว่าจะเป็นไปได้อย่างไร...!?ในเมื่อเธอเป็นเพียงแม่มดแดงที่โหดร้าย และพี่ชายของเธอร้องขอต่อเธอไว้ห้ามรักเจ้าชาย...!ยินดีต้อนรับเข้าสู่โลกแห่งความมืดอันน่าหลงใหลราวกับเวลาเที่ยงคืน ยื่นมือของคุณออกมาสิ หลับตาลงและโบยบินไปสู่โลกแห่งเทพนิยายที่หม่นดาร์คและโรแมนติกด้วยกันกับเรานับแต่นี้เป็นต้นไป ลืมทุกสิ่งที่คุณเคยรู้ แล้วปลดปล่อยความฝันให้ปลิดปลิวไปในความมืดที่ไกลแสนไกลนับตั้งแต่บัดนี้...!ติดตามนิยายอัพเดทและสั่งซื้อนิยายของ Daydream ได้ที่ www.facebook.com/welovefictionclub และ www.daydreamfiction.blogspot.com ขอบคุณค่ะ |
|
|
 |
| Fire and Salt รักร้ายปลายฟ้า (New Cover) |
| Daydream |
| www.mebmarket.com |
| Fire and Salt ปกพิมพ์ครั้งใหม่ค่ะ...ราวกับเปลวไฟที่งดงามและร้อนแรง ราบกับน้ำเกลือที่แสบซ่านเวลาถูกบาดแผล ความรู้สึกแปลกแบบนี้คืออะไรกันนะเมื่อนายก้าวเข้ามาในหัวใจของฉัน ณ ที่แห่งนี้ ที่ซึ่งหาดทราย พื้นน้ำ และท้องฟ้าโอบล้อมเราไว้...ฝ่ามือของฉันที่ทาบกับกระจกเย็นเยียบ ทว่าหลังมือกลับสัมผัสถึงฝ่ามืออุ่นของอเล็กซ์ที่เคลื่อนใกล้เข้ามา และทั้งที่มือของเราไม่ได้สัมผัสกันแต่ฉันกลับกลัวและหวาดระแวง อเล็กซ์ทำแบบนี้เพื่ออะไร....? เขากำลังจะแก้แค้นฉันที่ทำร้ายเพื่อนของเขาใช่ไหม...?แล้วอย่างเชื่องช้าปลายนิ้วของเขาก็แตะเข้ากับปลายนิ้วของฉัน และฉันไม่ได้ดึงมือของตัวเองออก...ไม่ว่าจะสั่งตัวเองอย่างไร...ถึงจะกลัวแต่ก็อยากหยุดเวลานี้เอาไว้......ท่ามกลางเสียงที่ราวกับบทเพลงอันน่าหลงใหลแห่งสายลมและเกลียวคลื่น อเล็กซ์ได้พบกับอัยย์...เขาเกลียดเธอ และเธอเกลียดเขา...เช่นนั้นใช่ไหม...?ทว่าเสียงที่ดังตึกตักอยู่นี้คืออะไร ผิวของร่างที่อุ่นร้อนขึ้น และสัมผัสที่เธอไม่เข้าใจ......และสัมผัสที่ราวกับกลีบดอกไม้…ฝากนิยายรักสุดโรแมนติกระหว่างนายแบบหนุ่มระดับโลกทายาทธุรกิจโรงแรมพันล้านกับหญิงสาวธรรมดาคนหนึ่งด้วยนะคะติดตามนิยายอัพเดทใหม่หรือสั่งซื้อนิยายได้ที่ www.facebook.com/welovefictionclub หรือ www.daydreamfiction.blogspot.com |
|
|
 |
| Vampire and I : รักนายแวมไพร์ของฉัน |
| Daydream |
| www.mebmarket.com |
| ...ใครจะรู้ล่ะว่าโลกของแวมไพร์เป็นยังไง...?…แวมไพร์ เลือด ความงดงาม ชีวิตอมตะ เรื่องพวกนั้นน่ะเป็นตำนานและคำบอกเล่าเกี่ยวกับแวมไพร์ที่พวกเราได้ยินมานานแล้ว แต่มีฉันคนเดียวเท่านั้นที่รู้จักแวมไพร์อย่างแท้จริง เพราะเขาอยู่ต่อหน้าฉันนี่ไงล่ะ ชินจิ นักเรียนชายหล่อเหลาผู้เป็นที่หลงใหลของนักเรียนหญิงทั้งมัธยมคนนั้น เขาได้เข้ามาเรียนในโรงเรียนมัธยมของฉันและกลายเป็นนักเรียนใหม่ในความดูแลของหัวหน้าห้องอย่างฉัน ไม่ว่าฉันจะเต็มใจหรือไม่ก็ตาม แต่เหนืออื่นใด ชินจิหลงรักเลือดของฉัน ทั้งรสชาติ สี กลิ่น อุณหภูมิของมัน และทุกอย่าง ชินจิแวมไพร์ผู้หล่อเหลาราวกับเจ้าชายแห่งความมืดได้เลือกฉัน และเมื่อเขายื่นข้อเสนอที่งดงาม...ข้อเสนอที่จะมอบชีวิตอันเป็นนิรันดร์เคียงข้างเขาตลอดไปให้กับฉัน ฉันจะทำยังไงดีนะ…แล้วชินจิก็ฝังเขี้ยวลงมาที่ต้นคอของฉัน ร่างของฉันกระตุกวูบ ฉันเจ็บ เขากำลังดื่มเลือดของฉัน แต่ครั้งนี้แปลกเหลือเกิน คมเขี้ยวของชินจิมอบความเจ็บยิ่งกว่าทุกครั้งและลึกล้ำยิ่งกว่าครั้งไหนๆ คงเพราะเขากำลังจะเปลี่ยนฉันให้เป็นแวมไพร์ มืดเหลือเกิน ราวกับแสงต่างๆ กำลังดับวูบไป ชินจิเคยบอกว่าโลกที่มนุษย์เห็นนั้นต่างจากจากโลกที่แวมไพร์เห็น มันมืดและหนาวเหน็บกว่าใช่ไหม ?… |
|
|
 |
| Vampire and I : ซากุระในสายฝน |
| Daydream |
| www.mebmarket.com |
| ยินดีต้อนรับสู่ความมืดที่แสนงดงามและน่าหลงใหล กับนิยายแฟนตาซีรักแนวดาร์คและโรแมนติกที่จะทำให้คุณหลงใหลแวมไพร์…ตลอดไป......“นานะมองลำคอของไซโตะที่สะท้อนแสงหม่นจากหน้าต่าง...ร่างนั้นที่หล่อเหลาจนกลายเป็นความงดงามกำลังหลับใหล......ได้กลิ่นกายของไซโตะ เธอเคลื่อนใบหน้าใกล้เข้าไป…แต่แล้วเธอชะงัก ข่มตาหลับ ก่อนจะผละจากเขาและลุกกลับไปที่เตียงในความมืดและเงียบหลังจากเธอเดินกลับไป ไซโตะลืมตาขึ้น เมื่อครู่นานะมาที่นี่ เขารู้เพียงเมื่อครู่...เธออยู่ใกล้ๆ เขานี่เอง...” หากคุณชอบความมืด ความงดงาม และความลี้ลับ นิยายเล่มนี้คือนิยายสำหรับท่าน“ไซโตะลากตัวนานะกลับมาที่ห้องแล้ว เขาล็อคประตูทันที“ฉันยังออกล่าไม่เสร็จเลยนะ” เธอบอกอย่างเสียอารมณ์ “เปิดให้ฉันออกไป ฉันไม่ฆ่าใครเหมือนแวมไพร์ใจร้ายตัวอื่นหรอกน่ะ”แต่ไซโตะคว้ามือของนานะที่กำลูกบิดประตูและกำลังจะแก้ล็อคออก ก่อนจะดึงมือนั้น ทำให้ทั้งตัวนานะลอยเข้าไปชนกับร่างของเขา“ไซโตะ ?” ร่างสูงรั้งมือของนานะแน่น อีกมือรั้งท้ายทอยใต้เส้นผมดำยาวเข้าไปที่ลำคอของเขาเอง “ดื่มเลือดฉันสิ”“!!?? นาย...”“ดื่มเลือดฉัน” ...ตึกตัก...นานะได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นผิดจังหวะออกไปจากเดิม ไซโตะอยู่ใกล้เกินไป “ฉันไม่แคร์ว่าเธอรู้สึกยังไงกับฉัน ที่ฉันต้องการก็คือฉันไม่อยากให้เธอดื่มเลือดใครอีก” นิ้วเรียวยาวของไซโตะรั้งปกเสื้อของตัวเองลง “ดื่มเลือดของฉันคนเดียวเท่านั้น” |
|
|
