“ฉันเป็นแวมไพร์”
“วันนี้มีนักเรียนใหม่สองคน
ฝากด้วยนะจ๊ะนานะ” คุณครูบอกนานะในห้องพัก ข้างๆ
คุณครูมีผู้ชายที่สง่างามและหล่อเหลาเหมือนไม่ได้มาจากโลกนี้ยืนอยู่สองคน
พวกเขาอยู่ในชุดนักเรียนมัธยมปลาย
“นี่ทาคามาสะ
มิคามิ และฮารุ ฮิโรยูกิ”
“มิคามิ
ฮิโรยูกิ” นานะเรียกเพื่อนใหม่ทั้งสองก่อนจะเดินนำหน้าพาพวกเขาชมโรงเรียน
“ตั้งแต่วันนี้เราเป็นเพื่อนกันแล้วนะ ฉันในฐานะหัวหน้าห้องจะดูแลพวกนายเอง”
ฮิโรยูกิมักยิ้มอ่อนโยนให้นานะ
ในขณะที่มิคามิดูราวกับรูปสลักที่สีหน้าแทบไม่แสดงความรู้สึก
เธอเข้ากับฮิโรยูกิได้ง่ายกว่า และสนิทกับเขาได้เร็วกว่า
“นายไม่กินข้าวเลยเหรอ
อาหารที่นี่คงไม่อร่อยสินะ งั้นฉันจะทำให้เอง”
“นานะใจดีเสมอเลยนะ”
ตลอดอาทิตย์นั้นนานะพยายามทำอาหารสุดฝีมือให้ฮิโรยูกิถึงเขาจะไม่แตะต้องมันเลยก็ตาม
แล้ววันนั้นก็มาถึง ขณะที่เธอทำอาหารวุ่นวายโดยมีฮิโรยูกินั่งมองอยู่ห่างๆ
แล้วเขาก็ลุกมาจับมือเธอไว้
นานะปล่อยช้อนหล่นลงกับพื้น
ฮิโรยูกิทาบทับริมฝีปากของเขาลงบนริมฝีปากของเธอ
...มันเป็นจูบแรกและจูบที่หวานที่สุดในชีวิตของนานะ...
“ฮิโรยูกิ
?”
นานะไม่เข้าใจอะไรทั้งนั้นตอนที่เขาถอนริมฝีปากงดงามออกไป
ก่อนจะเคลื่อนใบหน้าลงต่ำ ริมฝีปากแตะกับต้นคอของเธอ ที่นั่นความเจ็บแปลบแล่นปราด
“อะ...โอ๊ย...”
“เงียบเถอะนะ”
เขาปรามแผ่ว ดวงตางดงามไร้ที่ติมองนานะอย่างอ่อนโยนชั่วครู่
ทำให้ร่างที่เกร็งสะท้านหยุดนิ่งได้อย่างประหลาด “หลับตาสิ”
น่าแปลกที่นานะทำตามนั้นทั้งที่ยังกลัว
อาจเป็นเพราะเสียงที่อ่อนโยนและเสน่ห์บางอย่างในดวงตานั้นก็ได้ แล้วฮิโรยูกิก็ฝังริมฝีปากลงที่รอยแผลเดิม
พร้อมกับคำพูดที่ทำให้เธอรู้สึกราวกับดอกไม้ที่ถูกสายลมหนาวเยือกพัดให้ปลิดปลิว
“ฉันเป็นแวมไพร์”
เสียงนั้นดังก้องในความมืดหลังเปลือกตาของนานะ
ทั้งที่ฟังน่ากลัว แต่กลับให้ความรู้สึกอ่อนหวานเหมือนคำสารภาพรัก
“ฉันดื่มแต่เลือดเท่านั้น
นานะ”
(จาก
Vampire
and I ซากุระในสายฝน)
ชู่วว...
“มากับฉันสิ”
ฮิโรยูกิลากมือนานะให้วิ่งตามเขาไป
เธอหอบหายใจเมื่อมาถึงระเบียงเงียบใต้แสงจันทร์และแสงดาว
ที่นั่นเขามอบดอกกุหลาบดอกใหญ่ดอกหนึ่งให้เธอ
“มันสวยเกินไปสำหรับฉัน”
นานะบอก รู้สึกตื้นตันจนพูดออกไปไม่ได้ “ขอบใจนะ”
แล้วฮิโรยูกิก็ดื่มเลือดจากนานะอีกครั้ง
“ขอนะ”
นานะเกร็งและกลัวจนเกือบหมดสติไป
เธอกระตุกวูบเมื่อฮิโรยูกิฝังคมเขี้ยวลงมา
“อ..อย่า
ขอร้องล่ะ”
“ชู่วว”
แต่เขาถอนคมเขี้ยวเพื่อจูบเธอที่ริมฝีปาก
หยุดคำพูดทั้งหมดไว้
“ไม่เป็นไรนะ”
เขาพูดแผ่วราวกับบทเพลงที่อยู่ห่างไกล
แล้วเมื่อถอนคมเขี้ยวเขาก็เคลื่อนปลายนิ้วมาสัมผัสริมฝีปากที่สั่นกลัวเธอ
“แล้วเธอจะรู้สึกดีกับมัน เชื่อฉันสิ”
นานะไม่ได้ร้องอีกเลยเมื่อเลือดของเธอถูกเขาพรากไปจากร่าง
ปลายนิ้วงดงามของแวมไพร์ตรงหน้าคล้ายปิดปากเธอไว้แผ่วเบา
แรงคมเขี้ยวทำให้นานะบีบมือ และหนามกุหลาบตำลงที่นิ้วจนเลือดไหล
การดื่มเลือดจบลงแล้ว
และริมฝีปากของฮิโรยูกิเคลื่อนมาซับหยดเลือดที่ปลายนิ้วของเธอ
ก่อนที่จะฝังคมเขี้ยวลงที่ข้อมือของเธอ
หัวใจนานะเต้นผิดจังหวะออกไป
มันเป็นความเจ็บปวดที่แสนอ่อนหวาน
...และเธอไม่มีวันที่จะลืม...
(จาก
Vampire
and I ซากุระในสายฝน)
ติดตามความสวีทหวานต่อไปเล่มนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ :)
 |
| Vampire and I : ซากุระในสายฝน |
| Daydream |
| www.mebmarket.com |
| ยินดีต้อนรับสู่ความมืดที่แสนงดงามและน่าหลงใหล กับนิยายแฟนตาซีรักแนวดาร์คและโรแมนติกที่จะทำให้คุณหลงใหลแวมไพร์…ตลอดไป......“นานะมองลำคอของไซโตะที่สะท้อนแสงหม่นจากหน้าต่าง...ร่างนั้นที่หล่อเหลาจนกลายเป็นความงดงามกำลังหลับใหล......ได้กลิ่นกายของไซโตะ เธอเคลื่อนใบหน้าใกล้เข้าไป…แต่แล้วเธอชะงัก ข่มตาหลับ ก่อนจะผละจากเขาและลุกกลับไปที่เตียงในความมืดและเงียบหลังจากเธอเดินกลับไป ไซโตะลืมตาขึ้น เมื่อครู่นานะมาที่นี่ เขารู้เพียงเมื่อครู่...เธออยู่ใกล้ๆ เขานี่เอง...” หากคุณชอบความมืด ความงดงาม และความลี้ลับ นิยายเล่มนี้คือนิยายสำหรับท่าน“ไซโตะลากตัวนานะกลับมาที่ห้องแล้ว เขาล็อคประตูทันที“ฉันยังออกล่าไม่เสร็จเลยนะ” เธอบอกอย่างเสียอารมณ์ “เปิดให้ฉันออกไป ฉันไม่ฆ่าใครเหมือนแวมไพร์ใจร้ายตัวอื่นหรอกน่ะ”แต่ไซโตะคว้ามือของนานะที่กำลูกบิดประตูและกำลังจะแก้ล็อคออก ก่อนจะดึงมือนั้น ทำให้ทั้งตัวนานะลอยเข้าไปชนกับร่างของเขา“ไซโตะ ?” ร่างสูงรั้งมือของนานะแน่น อีกมือรั้งท้ายทอยใต้เส้นผมดำยาวเข้าไปที่ลำคอของเขาเอง “ดื่มเลือดฉันสิ”“!!?? นาย...”“ดื่มเลือดฉัน” ...ตึกตัก...นานะได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นผิดจังหวะออกไปจากเดิม ไซโตะอยู่ใกล้เกินไป “ฉันไม่แคร์ว่าเธอรู้สึกยังไงกับฉัน ที่ฉันต้องการก็คือฉันไม่อยากให้เธอดื่มเลือดใครอีก” นิ้วเรียวยาวของไซโตะรั้งปกเสื้อของตัวเองลง “ดื่มเลือดของฉันคนเดียวเท่านั้น” |
 |
|
 |
| Sweet Moments: รวมฉากสวีทหวานจากนิยายของ Daydream |
| Daydream |
| www.mebmarket.com |
| ไม่ต้องพลิกหาฉากสวีทหวานสุดโรแมนติกของ Daydream ทีละหน้าจากนิยายแต่ละเล่มอีกต่อไป เพราะเราได้รวมไฮไลต์ของฉากสุดฟินของ Daydream ไว้ที่นี่เพื่อคุณแล้ว!คำเตือน! เนื้อหาอาจมีการแสดงความรักความร้อนแรง กรุณาใช้วิจารณญาณในการอ่าน สำหรับรีดเดอร์ที่อายุ 15 ปีขึ้นไปเท่านั้น“ฉันอยากจะลองเล่นเธอบ้าง” ล...เล่น...?“ฉัน...อยากจะลองสัมผัสเธอเหมือนที่ฉันเล่นเปียโน”ในแสงสลัว ดวงตาที่สวยแทบลืมหายใจของนิคจ้องมองฉันอย่างจริงจัง มือข้างหนึ่งของนิคเคลื่อนมาสัมผัสคางของฉันและรั้งให้มันเงยขึ้นอย่างแผ่วเบา แล้วฉันเปิดริมฝีปากรับจูบที่อ่อนหวานของเขา และแค่จูบเดียวก็พอที่จะทำให้ฉันหลอมละลายเนิ่นนาน...ก่อนที่เขาจะถอนริมฝีปากที่งดงามออก แต่ยังปล่อยให้มันลอยชิดอยู่ติดริมฝีปากของฉัน “วิคกี้ เธอน่ารักจัง” แล้วริมฝีปากของนิคก็ทาบทับริมฝีปากของฉันอีกครั้ง ครั้งนี้แรงกว่าครั้งแรก ฉันรับรู้ถึงหัวใจของตัวเองที่เต้นถี่และแรง “ตัวของเธอจะให้เสียงแบบไหนกันนะ... คงจะเป็นเสียงหวานสูง...ใช่รึเปล่า...?” (จาก Sweet Maple Rhapsody)..."ข้ารู้แล้วว่าท่านไม่สบายเป็นอะไร ต่อไปนี้ก็ไม่ต้องกลัวอีกแล้วนะ”ปลายนิ้วอุ่นของเฟรเดอริคไล้ริมฝีปากล่างของข้าอย่างแผ่วเบา โน้มใบหน้าลงมา และพูดแผ่วที่ใกล้แสนใกล้ “ท่านแพ้เกสรดอกไม้นั่นเอง”และทั้งที่คาดไม่ถึง ริมฝีปากบางสวยที่เพิ่งกระซิบจบก็ทาบทับลงมาบนริมฝีปากของข้า...ทาบสนิทจนไม่เหลือช่องว่าง ก่อนที่ลมหายใจอุ่นจะค่อยๆ ถูกส่งผ่านเข้ามา......รู้แต่ว่าสัมผัสจากริมฝีปากของเขาอบอุ่นที่สุด…เวลาผ่านไป น่าแปลกที่ความอึดอัดทรมานเมื่อครู่ค่อยๆ หายไปแล้ว ร่างกายของข้าเริ่มผ่อนคลาย ลมเย็นกำลังพัดแรงจนหนาว...แต่ร่างอุ่นของเฟรเดอริคสัมผัสข้าแนบชิดและบังลมหนาวไว้ ริมฝีปากอุ่นจัดของเฟรเดอริคยังทาบทับอยู่บนริมฝีปากของข้า ข้าได้แต่หลับตาลงอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ข้าหลับตาแน่นด้วยหัวใจที่บีบแรงอย่างทรมาน... (จาก Midnight Black Spells) |
|
|
 |
| Vampire and I : รักนายแวมไพร์ของฉัน |
| Daydream |
| www.mebmarket.com |
| ...ใครจะรู้ล่ะว่าโลกของแวมไพร์เป็นยังไง...?…แวมไพร์ เลือด ความงดงาม ชีวิตอมตะ เรื่องพวกนั้นน่ะเป็นตำนานและคำบอกเล่าเกี่ยวกับแวมไพร์ที่พวกเราได้ยินมานานแล้ว แต่มีฉันคนเดียวเท่านั้นที่รู้จักแวมไพร์อย่างแท้จริง เพราะเขาอยู่ต่อหน้าฉันนี่ไงล่ะ ชินจิ นักเรียนชายหล่อเหลาผู้เป็นที่หลงใหลของนักเรียนหญิงทั้งมัธยมคนนั้น เขาได้เข้ามาเรียนในโรงเรียนมัธยมของฉันและกลายเป็นนักเรียนใหม่ในความดูแลของหัวหน้าห้องอย่างฉัน ไม่ว่าฉันจะเต็มใจหรือไม่ก็ตาม แต่เหนืออื่นใด ชินจิหลงรักเลือดของฉัน ทั้งรสชาติ สี กลิ่น อุณหภูมิของมัน และทุกอย่าง ชินจิแวมไพร์ผู้หล่อเหลาราวกับเจ้าชายแห่งความมืดได้เลือกฉัน และเมื่อเขายื่นข้อเสนอที่งดงาม...ข้อเสนอที่จะมอบชีวิตอันเป็นนิรันดร์เคียงข้างเขาตลอดไปให้กับฉัน ฉันจะทำยังไงดีนะ…แล้วชินจิก็ฝังเขี้ยวลงมาที่ต้นคอของฉัน ร่างของฉันกระตุกวูบ ฉันเจ็บ เขากำลังดื่มเลือดของฉัน แต่ครั้งนี้แปลกเหลือเกิน คมเขี้ยวของชินจิมอบความเจ็บยิ่งกว่าทุกครั้งและลึกล้ำยิ่งกว่าครั้งไหนๆ คงเพราะเขากำลังจะเปลี่ยนฉันให้เป็นแวมไพร์ มืดเหลือเกิน ราวกับแสงต่างๆ กำลังดับวูบไป ชินจิเคยบอกว่าโลกที่มนุษย์เห็นนั้นต่างจากจากโลกที่แวมไพร์เห็น มันมืดและหนาวเหน็บกว่าใช่ไหม ?… |
|
|
