เห็นไหม
? ฉันไม่ได้ทำรุนแรงเลยใช่มั้ยล่ะ
“นึกซะว่าฉันเป็นแค่ผู้ชายคนหนึ่งที่ชอบดื่มเลือดเท่านั้น”
...เลือด...
แค่คำว่าเลือดก็ทำให้ฉันสั่นสะท้านไปทั้งร่าง
แต่ก็ไม่ทันซะแล้ว ชินจิล็อคสองมือของฉันไว้อีกครั้ง ฉันรีบบิดหน้าและเอนตัวหลบ
แต่ผิดคาด ชินจิไม่ได้ฝังคมเขี้ยวลงบนลำคอของฉัน หากแต่ฝังลงบนข้อมือด้านในของฉันแทน
“โอ๊ย”
“ถ้าเธอไม่ชอบถูกดื่มเลือดจากที่คอ
ฉันดื่มจากข้อมือของเธอก็ได้นะ”
แล้วชินจิก็ดื่มเลือดของฉันด้วยวิธีนั้น
ริมฝีปากของเขาทาบทับอยู่กับข้อมือของฉัน
...และมันเจ็บไม่ต่างจากครั้งก่อนๆ
เลย...
แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นใบหน้าของเขาอย่างชัดเจนเวลาที่เขาดื่มเลือดจากฉัน
ใบหน้าที่งดงามเกินกว่าจะอธิบาย เส้นผมสีน้ำตาลเข้มงดงามที่ปรกลงมา
จมูกโด่งสวยราวกับวาดที่ปลายของมันแตะอยู่กับท้องแขนด้านในของฉัน...
...และความเป็นแวมไพร์อันลี้ลับของเขาที่ฉันคงไม่มีวันคุ้นชิน…
“เห็นไหม
? ฉันไม่ได้ทำรุนแรงเลยใช่มั้ยล่ะ ฉันทะนุถนอมเธอมากด้วยซ้ำไป” ชินจิบอกฉัน
ริมฝีปากของเขายังลิ้มรสเลือดของฉัน
และฉันรู้สึกว่าแววตาที่ดูอ่อนล้านั้นกลับสดใสและงดงามยิ่งกว่าเก่า
...ชินจิ...
ฉันอยากให้นี่เป็นเพียงความฝัน
ความฝันที่ว่านายคือเจ้าชายที่กำลังจุมพิตมือของเจ้าหญิง...และเจ้าหญิงนั้นก็คือฉัน
และนายเป็นเพียงเจ้าชายที่ขอเจ้าหญิงแสนสวยอย่างฉันเต้นรำ
ฉันรู้สึกมึนแล้ว
และใช่เลยฉันรู้สึกเหมือนอยู่ในห้วงความฝัน
คงเป็นเพราะเลือดในร่างของฉันกำลังไหลออกไปหาชินจิสินะ
ช่างเป็นความรู้สึกที่ยากจะอธิบายจริงๆ
(จาก
Vampire
and I รักนายแวมไพร์ของฉัน)
“เลือดหวานเหมือนเดิม
สมเป็นยูกะ
“ยังกลัวฉันอยู่อีกเหรอ
จนป่านนี้แล้ว” ชินจิใช้มือรั้งใบหน้าของฉันให้หันไปด้านข้างเพื่อที่จะให้ลำคอของฉันหันเยื้องหาเขา
ก่อนจะใช้ปลายนิ้วงดงามจนน่ากลัวเขี่ยเส้นผมของฉันเพื่อให้หลีกพ้นไปจากต้นคอ
แวมไพร์
พลังอันลี้ลับน่าประหลาดที่ทำให้หัวใจหยุดเต้นกำลังอยู่ต่อหน้าฉัน
ตุบ
สมุดของฉันตกลงสู่พื้น เมื่อชินจิจับมือของฉันไว้ทั้งสองข้างและยึดมันไว้กับผนังข้างกายของฉัน
หลังฝ่ามือของฉันสัมผัสกับผนังแข็งกระด้างเมื่อชินจิกดมือของฉันแรงขึ้น
เพื่อที่ร่างชองเขาจะเคลื่อนชิดเข้ามา และฝังคมเขี้ยวคมกริบเพื่อลิ้มรสเลือดของฉัน
ชินจิตรึงร่างของฉันไว้ยาวนาน
“เลือดหวานเหมือนเดิม สมเป็นยูกะ” เขาหัวเราะแผ่ว
แต่ฉันเกือบจะหมดสติไปแล้วเมื่อเขาถอนริมฝีปากออกไป
“ใจเสาะเป็นบ้าเลย”
ฉันได้ยินเขาสบถเสียงแผ่วก่อนที่สติสุดท้ายของตัวเองจะวูบดับไป
ฉันรู้ว่าชินจิจะประคองร่างฉันไว้ เพราะฉันไม่มีแรงเหลืออีกแล้ว
ฉันถูกดื่มเลือดมากเกินไป และนั่นก็เพราะเขาใจดีไม่ดื่มเลือดฉันเมื่อวาน
เหอะ ใจดีงั้นเหรอ ? ยังไงซะแวมไพร์ก็คือแวมไพร์นั่นล่ะ
แวมไพร์เป็นนักล่าที่เข้มแข็ง และมนุษย์เป็นเหยื่อที่อ่อนแอ
บางทีถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป
ฉันอาจจะตายหรือเปล่านะ...?
ชินจิดื่มเลือดเสร็จแล้ว
เขาละริมฝีปากจากต้นคอของฉัน แล้วปลายนิ้วหัวแม่มือของชินจิก็สัมผัสแผ่วกับริมฝีปากของฉัน
“ขอบใจนะ ยูกะ”
แล้วเขาพูดชิดใบหูของฉัน
“แล้วก็อีกครั้ง...ขอโทษนะ”
ทว่ามีแต่เพียงความมืด
ดวงตาของฉันปิดลงแล้ว พร้อมกับร่างที่ทิ้งวูบลงในอ้อมแขนของชินจิอย่างไร้เรี่ยวแรง
“เธอเป็นแบบนี้อาจจะเพราะฉันดื่มเลือดของเธอมากเกินไปก็ได้
ช่วยไม่ได้ ก็มันอร่อยจนห้ามใจไม่ไหว”
“...”
“ฉันเสพติดเลือดของยูกะซะแล้ว”
(จาก
Vampire
and I รักนายแวมไพร์ของฉัน)
 |
| Sweet Moments: รวมฉากสวีทหวานจากนิยายของ Daydream |
| Daydream |
| www.mebmarket.com |
| ไม่ต้องพลิกหาฉากสวีทหวานสุดโรแมนติกของ Daydream ทีละหน้าจากนิยายแต่ละเล่มอีกต่อไป เพราะเราได้รวมไฮไลต์ของฉากสุดฟินของ Daydream ไว้ที่นี่เพื่อคุณแล้ว!คำเตือน! เนื้อหาอาจมีการแสดงความรักความร้อนแรง กรุณาใช้วิจารณญาณในการอ่าน สำหรับรีดเดอร์ที่อายุ 15 ปีขึ้นไปเท่านั้น“ฉันอยากจะลองเล่นเธอบ้าง” ล...เล่น...?“ฉัน...อยากจะลองสัมผัสเธอเหมือนที่ฉันเล่นเปียโน”ในแสงสลัว ดวงตาที่สวยแทบลืมหายใจของนิคจ้องมองฉันอย่างจริงจัง มือข้างหนึ่งของนิคเคลื่อนมาสัมผัสคางของฉันและรั้งให้มันเงยขึ้นอย่างแผ่วเบา แล้วฉันเปิดริมฝีปากรับจูบที่อ่อนหวานของเขา และแค่จูบเดียวก็พอที่จะทำให้ฉันหลอมละลายเนิ่นนาน...ก่อนที่เขาจะถอนริมฝีปากที่งดงามออก แต่ยังปล่อยให้มันลอยชิดอยู่ติดริมฝีปากของฉัน “วิคกี้ เธอน่ารักจัง” แล้วริมฝีปากของนิคก็ทาบทับริมฝีปากของฉันอีกครั้ง ครั้งนี้แรงกว่าครั้งแรก ฉันรับรู้ถึงหัวใจของตัวเองที่เต้นถี่และแรง “ตัวของเธอจะให้เสียงแบบไหนกันนะ... คงจะเป็นเสียงหวานสูง...ใช่รึเปล่า...?” (จาก Sweet Maple Rhapsody)..."ข้ารู้แล้วว่าท่านไม่สบายเป็นอะไร ต่อไปนี้ก็ไม่ต้องกลัวอีกแล้วนะ”ปลายนิ้วอุ่นของเฟรเดอริคไล้ริมฝีปากล่างของข้าอย่างแผ่วเบา โน้มใบหน้าลงมา และพูดแผ่วที่ใกล้แสนใกล้ “ท่านแพ้เกสรดอกไม้นั่นเอง”และทั้งที่คาดไม่ถึง ริมฝีปากบางสวยที่เพิ่งกระซิบจบก็ทาบทับลงมาบนริมฝีปากของข้า...ทาบสนิทจนไม่เหลือช่องว่าง ก่อนที่ลมหายใจอุ่นจะค่อยๆ ถูกส่งผ่านเข้ามา......รู้แต่ว่าสัมผัสจากริมฝีปากของเขาอบอุ่นที่สุด…เวลาผ่านไป น่าแปลกที่ความอึดอัดทรมานเมื่อครู่ค่อยๆ หายไปแล้ว ร่างกายของข้าเริ่มผ่อนคลาย ลมเย็นกำลังพัดแรงจนหนาว...แต่ร่างอุ่นของเฟรเดอริคสัมผัสข้าแนบชิดและบังลมหนาวไว้ ริมฝีปากอุ่นจัดของเฟรเดอริคยังทาบทับอยู่บนริมฝีปากของข้า ข้าได้แต่หลับตาลงอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ข้าหลับตาแน่นด้วยหัวใจที่บีบแรงอย่างทรมาน... (จาก Midnight Black Spells) |
 |
|
 |
| Vampire and I : รักนายแวมไพร์ของฉัน |
| Daydream |
| www.mebmarket.com |
| ...ใครจะรู้ล่ะว่าโลกของแวมไพร์เป็นยังไง...?…แวมไพร์ เลือด ความงดงาม ชีวิตอมตะ เรื่องพวกนั้นน่ะเป็นตำนานและคำบอกเล่าเกี่ยวกับแวมไพร์ที่พวกเราได้ยินมานานแล้ว แต่มีฉันคนเดียวเท่านั้นที่รู้จักแวมไพร์อย่างแท้จริง เพราะเขาอยู่ต่อหน้าฉันนี่ไงล่ะ ชินจิ นักเรียนชายหล่อเหลาผู้เป็นที่หลงใหลของนักเรียนหญิงทั้งมัธยมคนนั้น เขาได้เข้ามาเรียนในโรงเรียนมัธยมของฉันและกลายเป็นนักเรียนใหม่ในความดูแลของหัวหน้าห้องอย่างฉัน ไม่ว่าฉันจะเต็มใจหรือไม่ก็ตาม แต่เหนืออื่นใด ชินจิหลงรักเลือดของฉัน ทั้งรสชาติ สี กลิ่น อุณหภูมิของมัน และทุกอย่าง ชินจิแวมไพร์ผู้หล่อเหลาราวกับเจ้าชายแห่งความมืดได้เลือกฉัน และเมื่อเขายื่นข้อเสนอที่งดงาม...ข้อเสนอที่จะมอบชีวิตอันเป็นนิรันดร์เคียงข้างเขาตลอดไปให้กับฉัน ฉันจะทำยังไงดีนะ…แล้วชินจิก็ฝังเขี้ยวลงมาที่ต้นคอของฉัน ร่างของฉันกระตุกวูบ ฉันเจ็บ เขากำลังดื่มเลือดของฉัน แต่ครั้งนี้แปลกเหลือเกิน คมเขี้ยวของชินจิมอบความเจ็บยิ่งกว่าทุกครั้งและลึกล้ำยิ่งกว่าครั้งไหนๆ คงเพราะเขากำลังจะเปลี่ยนฉันให้เป็นแวมไพร์ มืดเหลือเกิน ราวกับแสงต่างๆ กำลังดับวูบไป ชินจิเคยบอกว่าโลกที่มนุษย์เห็นนั้นต่างจากจากโลกที่แวมไพร์เห็น มันมืดและหนาวเหน็บกว่าใช่ไหม ?… |
|
|
 |
| Vampire and I : ซากุระในสายฝน |
| Daydream |
| www.mebmarket.com |
| ยินดีต้อนรับสู่ความมืดที่แสนงดงามและน่าหลงใหล กับนิยายแฟนตาซีรักแนวดาร์คและโรแมนติกที่จะทำให้คุณหลงใหลแวมไพร์…ตลอดไป......“นานะมองลำคอของไซโตะที่สะท้อนแสงหม่นจากหน้าต่าง...ร่างนั้นที่หล่อเหลาจนกลายเป็นความงดงามกำลังหลับใหล......ได้กลิ่นกายของไซโตะ เธอเคลื่อนใบหน้าใกล้เข้าไป…แต่แล้วเธอชะงัก ข่มตาหลับ ก่อนจะผละจากเขาและลุกกลับไปที่เตียงในความมืดและเงียบหลังจากเธอเดินกลับไป ไซโตะลืมตาขึ้น เมื่อครู่นานะมาที่นี่ เขารู้เพียงเมื่อครู่...เธออยู่ใกล้ๆ เขานี่เอง...” หากคุณชอบความมืด ความงดงาม และความลี้ลับ นิยายเล่มนี้คือนิยายสำหรับท่าน“ไซโตะลากตัวนานะกลับมาที่ห้องแล้ว เขาล็อคประตูทันที“ฉันยังออกล่าไม่เสร็จเลยนะ” เธอบอกอย่างเสียอารมณ์ “เปิดให้ฉันออกไป ฉันไม่ฆ่าใครเหมือนแวมไพร์ใจร้ายตัวอื่นหรอกน่ะ”แต่ไซโตะคว้ามือของนานะที่กำลูกบิดประตูและกำลังจะแก้ล็อคออก ก่อนจะดึงมือนั้น ทำให้ทั้งตัวนานะลอยเข้าไปชนกับร่างของเขา“ไซโตะ ?” ร่างสูงรั้งมือของนานะแน่น อีกมือรั้งท้ายทอยใต้เส้นผมดำยาวเข้าไปที่ลำคอของเขาเอง “ดื่มเลือดฉันสิ”“!!?? นาย...”“ดื่มเลือดฉัน” ...ตึกตัก...นานะได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นผิดจังหวะออกไปจากเดิม ไซโตะอยู่ใกล้เกินไป “ฉันไม่แคร์ว่าเธอรู้สึกยังไงกับฉัน ที่ฉันต้องการก็คือฉันไม่อยากให้เธอดื่มเลือดใครอีก” นิ้วเรียวยาวของไซโตะรั้งปกเสื้อของตัวเองลง “ดื่มเลือดของฉันคนเดียวเท่านั้น” |
|
|
